Wat er verder ook gebeurde in mijn leven, een ding was zeker: jij en ik. Het was een basis die ik nooit eerder gevoeld had. Hoewel we duidelijk verschilden, hielden we onvoorwaardelijk van elkaar. Ik realiseerde me dat dat waarschijnlijk is hoe familie voelt.
Maar zoals altijd in mijn leven, hield ook dit op. Wat rest is totale bodemloosheid en het diepe verdriet dat ik met iemand die ooit de belangrijkste persoon in mijn leven was, geen normaal gesprek meer kan voeren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten