J'espère que tu crèves, batard - 2

Laatst ben ik eindelijk begonnen met het ontmantelen van mijn archief. Wat me opvalt is dat ik, hoe depressief, suïcidaal of randpsychotisch ik ook was, ik productief was: ik danste, ik schreef, ik fotografeerde, ik probeerde op elke mogelijke manier mijn gevoelens te uiten. Zelfs toen ik op de PAAZ zat maakte ik foto’s en schreef ik dagboeken vol. Het is pas nadat jij in mijn leven kwam dat alles ophield. Dat zegt toch wel iets. Misschien zegt het wel alles.